Ինչպես գիտենք վաղը
Վահան Տերյանի ծննդյան օրն է: Ես սկսեցի ուսումնասիրել Տերյանի <<Մթնշաղի անուրջները>> ժողովածուն,
կարդացի գրռթե բոլոր բանաստեղծությունները: Տերյանը այդ ժողովածուն նվիրել է սիրոն,
քանի որ բանաստեղծությունները սիրո մասին է: Տերյանը եղել է հասարակական քաղաքական
գործիչ, հայոց լեզվի ստեղծող և իր հայրենասիրական ստեղծագործությունները այսօր էլ հավատ
և ուժ են ներշնչում ժողովրդի մեջ, երիտասարդները շարունակում են հաճույքով կարդալ իր
գեղեցիկ բանաստեղծությունները: Տերյանը միշտ նվիրված է եղել իր հայրենիքին, շատ է սիրել
իր ազգին, իր լեզուն: <<Լեզուն մշակույթի ամենանախնական նշանացույցն է, լեզուն
ազգի
հոգին
է.
կենդանի
է
այդ
հոգին,
կենդանի
է
և
ազգը>>
ասում է Տերյանը: Նա այնքան է սիրել իր
հայրենիքը, որ ամենադժվարին պահին, պատերազմների ընթացքում թե ֆիզիկապես, թե գումարով
և թե իր մեծ հոգով օգնում էր ժողովրդին: Տերյանը շատ բողոքներ է ներկայացրել նաև Հայաստանի
տարածքները Թուրքիային հանձնելու նպատակով: <<Վերջ ի վերջո
ես սկսում եմ գալ այն եզրակացության, որ մեր հայրենիքի ցավը մեզ այնպես
է մաշում որ մենք դառնում ենք անընդունակ բան հասկանալու կամ անելու: Դա մի հիվանդագին սեր է, այդ չափով
ենք մենք մոտենում ամեն ինչի և գուցե
դրա համար անզոր
ենք դառնում և մեռնում ենք վաղ>> ասում է Տերյանը:
