Ջաննի Ռոդարի......Թարգմանություն

Дворец из мороженого 
Однажды в Болонье на самой главной площади построили дворец из мороженого. И ребята сбегались сюда со всех концов города, чтобы полакомиться хоть немножко.
Крыша дворца была из взбитых сливок, дым, что поднимался над трубами, из фигурного сахара, а сами трубы – из цукатов. Все остальное было из мороженого: двери из мороженого, стены из мороженого, мебель из мороженого.
Один совсем маленький мальчик ухватился за ножку стола и стал уплетать ее. Потом он съел вторую ножку, третью, а когда расправился и с четвертой, то весь стол со всеми тарелками – а они были из самого лучшего, шоколадного мороженого – упал прямо на него…
А городской стражник заметил вдруг, что во дворце подтаивает одно окно. Стекла его – из земляничного мороженого – розовыми ручейками стекали вниз.
– Бегите сюда! Быстрее бегите сюда! – позвал стражник ребят.
Все прибежали и стали лизать розовые ручейки – чтобы ни одна капля не пропала из этого поистине чудесного сооружения.
– Кресло! Дайте мне кресло! – взмолилась вдруг какая-то старушка, которая тоже пришла на площадь, но не могла протиснуться в толпе. – Дайте кресло бедной старушке! Помогите мне! Кресло, и, если можно, с ручками!…
Один очень отзывчивый пожарный сбегал во дворец и принес кресло из крем-брюле, и бедная старушка ужасно обрадовалась и принялась прежде всего облизывать ручки кресла.
Да, это был большой день в Болонье. Настоящий праздник! По приказу докторов ни у кого не болели животики.
И до сих пор, когда ребята просят купить вторую порцию мороженого, родители вздыхают:
– Ах, дружок, тебе надо купить, наверное, целый дворец из мороженого, вроде того, что был в Болонье, вот тогда ты, может быть, будешь доволен!

Պաղպաղակի պալատը

Մի անգամ Բոլոնիայի ամենագլխավոր հրապարակում կառուցեցին պաղպաղակից պալատ: Եվ երեխաները քաղաքի տարբեր ծայրերից վազում էին այստեղ, որպեսզի մի քիչ պաղպաղակ ուտեին: Պալատի տանիքը պատրաստված էր սերուցքից, խողովակներից ելնող ծուխը ձևավոր շաքարավազից, իսկ խողովակները շաքարաց մրգից: Մնացած ամեն ինչը պաղպաղակից էր՝ դռները պաղպաղակից էին, պատերը պաղպաղակից էին, կահույքը նույնպես պաղպաղակից էր: Մի շատ փոքր տղա բռնեց սեղանի ոտքից և սկսեց ուտել այն: Հետո նա կերավ երկրորդ ոտքը, հետո երրորդը, իսկ երբ հասավ չորրորդին, ամբողջ սեղանը ափսեներով- իսկ նրանք ամենալավ շոկոլադե պաղպաղակից էին – ընկավ ուղիղ նրա վրա: Իսկ քաղաքի պահապանը հանկարծ նկատեց, որ պալատի մի պատուհանը հալչում է: Նրա ապակիները, որոնք մորու պաղպաղակից էին, վարդագույն առվակներով հոսում էին ներքև:

- Վազեք այստեղ, արագ վազե այստեղ – կանչեց պահապանը երեխաներին:

Բոլորը վազեցին և սկսեցին լիզել վարդագույն առվակները, որպեսզի ոչ մի կաթիլ չկորչի այդ հրաշք կառույցից:

- Բազկաթոռը, տվեք ինձ բազկաթոռը – ասաց ինչ-որ մի ծեր կին, որը նույնպես եկել էր հրապարակ, բայց չէր կարողանում անցնել ամբոխի միջով: - Տվեք  բազկաթոռը խեղճ ծեր կնոջը, օգնեք ինձ, բազկաթոեռը և եթե հնարավոր է նրա բռնակներով:

Մի շատ բարեհամբույր հրշեջ վազեց պալատ և բերեց բազկաթոռը, պատրաստված՝ կրեմ բրյուլեից և խեղճ տատիկը շատ ուրախացավ և սկսեց առաջին հերթին լիզել բազկաթոռի բռնակները:

Այո դա իսկապես մեծ օր էր Բոլոնիայում: Իսկական տոն, բժիշկների հրամանով ոչ մեկի փորը չէր ցավում:

Եվ մինչև այսօր, երբ երեխաները խնդրում են գնել պաղպաղակի երկրորդ բաժինը, ծնողները հոգոց են հանում.

- Ահ ընկերս, քեզ համար երևի պետք է գնել մի ամբողջ պալատ պաղպաղակից, նման այն մեկի, որ կառուցվել է Բոլոնիայում և այդ ժամանակ հնարավոր է դու գոհ կլինես: